زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

علی‌اکبر بن ابراهیم خوانساری اصفهانی





علی‌اکبر بن ابراهیم خوانساری اصفهانی، از علمای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



علی‌اکبر بن ابراهیم خوانساری اصفهانی، عالم فاضل زاهد متقی، از علمای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است. وی از خواص اصحاب و شاگردان سیّدمحمّدباقر حجةالاسلام شفتی بوده و از محضر سیّدصدرالدّین محمّد عاملی و سیّدمحمّد قصیر در وقتی که در اصفهان سکونت داشته بهره برده و احتمالاً درک محضر بحرالعلوم را نیز نموده است و ظاهرا از محمّدتقی بن ابی‌طالب اردکانی نیز بهره‌های علمی یافته و از مرحوم صدر و آقا سیّدمحمّد قصیر مجاز بوده و سیّدشفیع جاپلقی از او اجازه داشته است.
جاپلقی در روضه البهیه درباره او می‌نویسد: «و من مشایخ المعاصرین الّذین استجزت منهم و اجازتی العالم العامل الزّاهد المحقّق المدقّق الاخ المسدّد و الرّفیق الممجد الاکبر آخوند ملاّ علی اکبر الخوانساری اصلاً الاصفهانی موطنا».
سیّد حجةالاسلام در اوایل امر در مسجد میرزا باقر (در محلّه بیدآباد) اقامه جماعت می‌نمود و چون مسجد سیّد را بنا کرد مرحوم مولی علی اکبر را به جای خود نصب نمود و پس از فوت صاحب عنوان، فرزند او آخوند ملاّحسین و پس از مرگ او مرحوم آقا کمال‌الدّین فرزندش به جای او امامت می‌نمود.

۲ - وفات



او سرانجام در سال ۱۲۷۱ق وفات یافته و جنازه به نجف اشرف منتقل شده و در وادی‌السّلام مدفون گردید.

۳ - آثار و تالیفات



کتب و رسایل زیر از تالیفات صاحب عنوان است:

۱. «ادعاء المریض الطّلاق فی حال الصّحه» و آن را به دستور استادش سیّدحجةالاسلام تالیف نموده و کتابت نسخه در ۲۴ شعبان ۱۲۴۷ق پایان یافته است؛
۲. «اعطاء بدل المغصوب ان فقد» که در محضر سیّدحجةالاسلام طرح شده و تاریخ نسخه ذی‌القعده ۱۲۶۴ق می‌باشد؛
۳. «حجیّت ظن مجتهد مطلق نه مجتهد متجزی» در اصول؛
۴. «حجیّت ظن» از تقریرات سیّدمحمّدتقی اردکانی؛
۵. «الزکوة» فقه استدلالی متوسّطی است؛
۶. «شرح ارشاد الاذهان» فقه استدلالی متوسطی است. دو قسمت آن در کتابخانه آیت‌اللّه گلپایگانی موجود است؛
۷. «شرح الجعفریه» شرح مزجی استدلالی متوسّطی است بر رساله «جعفریّه» محقّق کرکی. نسخه به خط مؤلّف به شماره ۸۹ در کتابخانه آیت اللّه گلپایگانی در قم موجود است؛
۸. «عدم جواز الرّد فی الوقف» فقه، عربی استدلالی بسیار مفصّل؛
۹. «عدم جواز مصالحه حق الرّجوع فی العدّه»؛
۱۰. «نکاح بنت المزنی بها من الرّضاعه» فقه، عربی؛
۱۱. «الوقف علی من یصح و من لا یصح».
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۵۳.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۴۸.
[۳] اعتمادالسلطنه، محمدحسن‌خان ضیع‌الدوله، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۲۴۰.
[۴] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، بیان المفاخر، ج۱، صص ۳۵۴-۳۵۶.


۴ - پانویس


 
۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۵۳.
۲. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۴۸.
۳. اعتمادالسلطنه، محمدحسن‌خان ضیع‌الدوله، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۲۴۰.
۴. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، بیان المفاخر، ج۱، صص ۳۵۴-۳۵۶.


۵ - منبع



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۲۰.    





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.